مهندس مهدی بازرگان با وجودی که در زمان انقلاب "دین" را نسخه ی جامعی برای دنیا و آخرت می دانست؛ اما
بعد از انقلاب و با نتایجی که از جمهوری اسلامی دید؛ در سال 72 با انتشار مقاله ای؛ اعلام کرد که «هدف از بعثت انبیاء؛
فقط آشنایی با خدا و آخرت بوده است و بقیه ی امور زندگی دنیوی بر عهده ی عقل بشر است»
روش مهندس بازرگان در این مقاله و پاسخ هایی که بعدا به نقدهای پیرامون آن داد؛ روش تفسیر بر مبنای آیات قرآن است.
بازرگان در صفحه 314 جلد هفتم مجموعه آثار تحت عنوان سخنرانی «بعثت» آورده است:
برخی از احکام هم که به ظاهر دنیوی ست برای نتایج اخروی آن وضع شده است.
مثلا شراب؛ مانع نماز خواندن و تقرب به خداست.
یا زکات؛ بیشتر از آن که سیر شدن یک یا دو نفر دیگر مد نظر باشد؛ قصد قربت هدف بوده است.
و حتی رهبری پیامبر در حکومت صدر اسلام؛ به علت خواست مردم و از آنجا که جماعت این مسئولیت را به ایشان سپرد؛ قابل تفسیر است.
وگرنه خداوند متعال در قرآن چنین مسئولیتی را نه از ایشان خواسته و نه بر عهده ی ایشان گذاشته.
وی در صفحه 340 به بیان 7 خطر از خطرات قرار دادن مسئولیت دنیا بر دوش دین پرداخته است.
در این بین نگاه مهندس بازرگان بیشتر معطوف به مدل جمهوری اسلامی بوده و نه مبانی فکری عقیدتی شیعه.
